Venus Callipyge

De Venus Callipyge, ook wel bekend als de Aphrodite Kallipygos of de callipygian Venus, allemaal letterlijk "Venus (of Aphrodite) van de mooie billen". Aphrodite is de Griekse godin van liefde en schoonheid, plezier en voortplanting.

Het toont een gedeeltelijk gedrapeerde vrouw, die haar peplos (Grieks gewaad) oplicht om haar heupen en billen bloot te leggen, en terug - en neerkijkend over haar schouder, waarschijnlijk om ze te evalueren. Het onderwerp wordt conventioneel geïdentificeerd als Venus ( Aphrodite ), maar het kan evengoed een portret van een sterfelijke vrouw.


De Venus Kallipygos is een Romeins werk in marmer, daterend uit 1ste eeuw voor Christus. Het wordt beschouwd als een kopie van een oudere Grieks standbeeld, waarschijnlijk in brons. Men denkt dat dit verloren origineel is gemaakt rond 300 voor Christus, in het begin van de Hellenistische tijdperk. De beeldhouwer en herkomst zijn onbekend. Het werd herontdekt in de 16de eeuw in Rome, maar het hoofd ontbrak.
Het ontbrekende hoofd werd gereconstrueerd in de 16de eeuw, een meer diepgaande reconstructie werd uitgevoerd door Carlo Albacini in de 18de eeuw. De restauratoren besloten om de figuur blik over haar schouder naar haar eigen billen. Het beeld staat nu
in het Nationaal Archeologisch Museum in Napels.


Het standbeeld werd meerdere malen gekopieerd, onder meer door Jean-Jacques Clerion en François Barois .
Een marmeren kopie van Jean-Jacques Clerion (1686) werd gestuurd naar Versailles.
Een ander exemplaar werd gemaakt door François Barois tijdens zijn verblijf aan de Franse Academie in Rome , 1683-1686. Het werd verzonden naar Versailles , dan naar Marly-le-Roi in 1695 tot de Revolutie, vervolgens kwam het terecht in de Jardin des Tuileries .
Augustus de Sterke (koning van Polen en grootvorst van Litouwen van 1697 tot 1704 en van 1709 tot 1733 bestelde een kopie, die werd uitgevoerd door Pierre de l'Estache in Rome tussen 1722-1723, voor de Grosser Garten, Dresden. Maar het werd verwoest in 1945.